من حقیقتا شناخت کمی از سهراب سپهری دارم. اما عاجزانه از تمام دوستان نویسنده و شاعر -و بخصوص تازه کارهای عزیز- خواهش میکنم که قبل از شروع به تقلید از سبک ایشون، جهان بینی و فلسفه ای که پشت این نوشته هاست رو هم بشناسند.
حداقل با مفهوم همه خداانگاری فلسفی و عرفانی یا دیدگاه های بودایی که در پایه های بینش ایشون سهم داره آشنایی پیدا کنید.
گاهی وقت ها از برخی نوشته ها و اشعاری که صرفا رنگ ظاهر نوشته های سپهری رو برداشتند بوی دل زدگی میاد...
پ.ن: کتاب "در سپهر سپهری" نوشته دکتر "سروش دباغ" ظاهرا کتاب خوبی است.
------------------------------------
آنی بود, درها وا شده بود.
برگی نه, شاخی نه, باغ فنا پیدا شده بود.
مرغان مکان خاموش, این خاموش, آن خاموش, خاموشی گویا شده بود.
آن پهنه چه بود: با میشی, گرگی همپا شده بود.
نقش صدا کم رنگ, نقش ندا کم رنگ, پرده مگر تا شده بود؟
من رفته, او رفته, ما بی ما شده بود.
زیبایی تنها شده بود.
هر رودی, دریا، هر بودی, بودا شده بود.
--------
☝☝ سربسته اینکه راجع به مفاهیم همین یک شعر کوچک میشه یک کتاب نوشت...
