حجاب و پلیس مخفی

من در دانشمندان اخلاق سراغ ندارم که آزادی مطلق پوشش در جامعه را روا دانسته باشد. لزوم محترم دانستن قانون هم علی العموم یک مساله مورد تایید اخلاق است. 

اما به نظر میرسد که مساله در کشور ما جنبه های سیاسی و ایدئولوژیکی هم دارد که صرف ملاحظات بالا مانع رسیدن به جامعیت خواهد شد. 

همه این ها را که به بهانه تحلیل سر موقعش کنار بگذاریم شیوه ای که اخیرا برای کنترل اجرای قانون اتخاذ شده به نظر ایرادات اساسی دارد. 

اینکه افرادی با لباس شخصی که ممکن است دوست یا آشنای شما هم باشند یا لااقل افرادی باشند که شما ممکن باشد بخواهید با آن ها دوست یا آشنا شوید ناگهان برای شما پرونده سازی کنند و شما را به دادگاه و اداره پلیس بکشانند باعث آسیب به اعتماد در جامعه میگردد. در حقیقت نگرانی از جاسوسانی که رفتار و پوشش شما را تحلیل میکنند و گزارش دهی میکنند افزاینده ترس و نگرانی در افراد است و این افزایش باعث کاهش معدل اخلاق کلی جامعه میگردد.

شاید بگویید ار اتفاق هدف ایجاد نگرانی در قانون شکن است. اما منظور من نگرانی یک قانون شکن به خاطر ارتکاب جرم نیست بلکه نگرانی یک پدر، مادر، همسر و یک خانم است از یک شهروند دیگری که ظاهرا قرار نیست آسیبی به کسی برساند و این مساله با نگرانی یک مجرم فرق بسیاری میکند.

همچنین مساله سلیقه ای شدن ها و کنترل رفتار و صحت سنجی گزارشات این مامورین هم مساله ای است که لااقل من دربارشان جایی روالی را ندیده ام. حتما میدانید  که گزارشات این مامورین در دادگاه معیار و ملاک خواهد بود...