چرایی و چیستی

تمام مشکلات از زمانی شروع می شود که انسان گرفتار  دو نوع سوال بی انتها و آزاردهنده می شود! سوال از چرایی و سوال از چستی... و به نظرم میرسد که این سوالات تا زمانی که وجاهتشان و بی پاسخ نبودنشان اثبات نشده باشد مجاز هم نیستند. و تا زمانی هم که ذهن ها را دچار این نوع پرسش ها کنیم مانند زخمی که زجر میسازد و التیامی نمی یابد باعث رنج و  آزار اند.

سوال از چرایی را از این حیث غیر مجاز میدانم که همیشه همراه یک پیشفرض است. پیشفرض معنادار بودن جهان. شما فقط زمانی مجاز به پرسیدن از چرایی ها هستید که مطمئن باشید جهان اصطلاحا علت غایی دارد و قرار است به جای مشخصی برود و به نقطه روشنی برسد. براستی در جهانی که هدف و جهت از پیش تعیین شده ای ندارد سوال از چرایی امور چه معنایی میتواند داشته باشد؟!

سوال از چیستی را از این حیث مجاز نمیدانم که یک سوال بی معناست. انسان از چیستی چه چیزی میتواند مطلع شود؟ پاسخ هایی که به این سوالات میدهیم چیزی جز تجزیه موضوع به چیزهایی که فکر میکنیم مقوم ذاتش باشد نیست، اما واقعا چه کسی میتواند ادعا کند که آن اجزا را میشناسد؟ آیا سوال از چیستی همان اجزا و نهایتا و بنابراین سوال از چیستی اصل موضوع هنوز پابرجا نیست؟ سوال از چیستی از این باب بی معناست که انتهایی ندارد و از این بابت غیر مجاز است که مبتنی بر وجود یک سری مفهوم یا موضوع بدیهی است که اثبات این موضوع واقعا کار دشواری خواهد بود...