از فلسفه تا نیچه

نظریات برخی از فلاسفه را که میخوانم خنده ام میگیرد! انقدر جدی مینویسند که انگار دارند حقایقی حتمی و پوشیده ای را برای اولین بار از طریق یک منبع منحصر بفرد، و برای مخاطبینی مشتاق و گوش به حرف افشا میکنند.

واقعا چه فکری پیش خودشان میکنند؟!

البته هر چه هست اگر این فکرها نبود هرگز فلسفه های متنوع و متعدد و در نتیجه تاریخ فلسفه شکل نمیگرفت...

پ.ن: فکر کنم برای همین هم هست که انقدر نیچه به دلم میچسبد! وقتی نیچه میخوانم انگار کسی دارد مسخره بازی در می آورد! انگار او به حقایق مطبوع خود هم میخندد...